Αλαλούμ και πάσης αιθούσης

Ενας τρυφερός στοχασμός πάνω στη σχέση ανθρώπου – μηχανής απορρέει από τη γερμανική ταινία «Ο άντρας των ονείρων μου» (Ich bin dein Mensch / Ι’ m your man, 2021) της Μαρία Σράντερ, στην οποία μια επιστήμονας (Μάρεν Εγκερτ) αναλαμβάνει να αξιολογήσει έναν άντρα – ρομπότ κατασκευασμένο ειδικά για να ικανοποιεί τον άνθρωπο που θα τον αποκτήσει. Η επιστήμονας που είναι αρχαιολόγος, θα δει ότι ο γοητευτικός κύριος Τόμας (Νταν Στίβενς) – που θυμίζει αμυδρά τον Πιρς Μπρόσναν στα νιάτα του – την επηρεάζει σε πολλούς τομείς της ζωής της στους οποίους αναγκαστικά θα γίνει συμμέτοχος. Οχι μόνο είναι παρόν σε κάθε τι που την προβληματίζει αλλά έχει και τη λύση του προβλήματος στο πιάτο παρουσιάζοντάς την με φιλικό και πάντοτε ευγενή τρόπο. Φιλικό στην κυριολεξία γιατί συνήθως, κρίνοντας κυρίως από τον αμερικανικό κινηματογράφο (και ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η «M3GAN»), τέτοια ρομπότ μετατρέπονται σε τέρατα και πνίγουν τις ταινίες (προβλέψιμα) στο αίμα. Οχι εδώ. Η Σράντερ θέλει πάνω απ’ όλα να κάνει έναν διαλογισμό πάνω στο δύσκολο θέμα με το οποίο καταπιάνεται, οι προθέσεις της είναι ενάρετες, το όραμά της συγκεκριμένο, η διάθεσή της κεφάτη και το σενάριο για να στηρίξει μια υπερβολική αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, συμπαγές τόσο όσο χρειάζεται.