Στην πλειονότητά τους οι ημερολογιακές καταγραφές αφορούν τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου το 1942 και το 1943, καθώς και τις διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας. Πρόκειται για την περίοδο που έχει περάσει ανεξίτηλα ως ποιητική αφήγηση στο «Aξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη: «Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο… Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθιο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Eξοδο». Το 1942 πρωτοστάτησαν οι φοιτητές (από το ΕΑΜ και τις άλλες οργανώσεις), ενώ τη δεύτερη χρονιά η κατάσταση εξέγερσης είχε μαζικοποιηθεί με διαδοχικές γενικές απεργίες και διαδηλώσεις. Συμπίπτουν, λοιπόν, χρονικά οι καταγραφές των Πέτρου Ανταίου, Γεώργιου Θεοτοκά και Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Ξεχωρίζουν επίσης η περιγραφή του Γιώργου Ιωάννου για τη Θεσσαλονίκη του 1944, καθώς και του φιλέλληνα αντιστασιακού Ροζέ Μιλλιέξ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή