Η τιμή του μπακαλιάρου

Πριν πιει την πρώτη γουλιά καφέ είδε στην τηλεόραση να συζητούν για την τιµή του µπακαλιάρου. Αυτό ξεκίνησε εδώ και µέρες. Γιατί, αν µη τι άλλο, είναι ένα θέµα ζωτικής, κατά µία έννοια και εθνικής, σηµασίας. Ο µπακαλιάρος, µετά σκορδαλιάς, είναι στοιχείο προσδιοριστικό της εθνικής ταυτότητας. Πώς θα ανορθωθεί το ηθικό χωρίς µπακαλιάρο την ηµέρα της εθνικής γιορτής; Και πώς θα ηρεµήσουν τα, µονίµως οξυµµένα, πνεύµατα χωρίς την κατευναστική δράση της σκορδαλιάς; Η τιµή του έθνους συναρτάται µε την τιµή του µπακαλιάρου. Η είδηση έπαιξε αµέσως µετά την τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ και στην Ελβετία, γεγονός που ταλαιπωρεί τις τιµές των µετοχών παγκοσµίως. Ενδεχοµένως όχι µόνο των µετοχών, αλλά και του µπακαλιάρου. Διότι για να φας εσύ τον µπακαλιάρο της 25ης Μαρτίου, οι ισλανδοί ψαράδες βγήκαν µέσα στο καταχείµωνο στη Βόρεια Θάλασσα και έριξαν τα δίχτυα τους. Προφανώς οι άνθρωποι θα έχουν αυξηµένα κόστη. Και εµείς τιµούµε την εθνική επέτειο, οµονοούµε γύρω από το εορταστικό τραπέζι µε φιλεταρισµένο µπακαλιάρο που αλίευσαν κάτι πελώριοι τύποι µε κορµοστασιά αρχαίου Βίκινγκ. Σαν να γιορτάζουν την εθνική επέτειο της Ισλανδίας µε κρητική γραβιέρα. Ας είναι. Η τιµή του µπακαλιάρου δεν σηκώνει αστεία. Πήγε στα 22,80 για τον παστό όταν πέρσι στοίχιζε 20 ευρώ. Εχει βέβαια και πιο φθηνό, στα 5 ευρώ. Και έτσι, αφού το ρεπορτάζ του καναλιού µεταφέρθηκε από τη Wall Street στη Βαρβάκειο, ο άνθρωπός µας άρχισε να αναγνωρίζει εκείνες τις φιγούρες που εµφανίζονται σταθερά κάθε χρόνο µπροστά την κάµερα. Κατά βάση πρόκειται για ξωτικά. Είναι κάτι ηλικιωµένοι, περίπου 140 ετών ο καθένας τους, που µπορείς να τους δεις µόνο µέσα από την τηλεόραση. Με γυµνό µάτι είναι αόρατοι. Εχουν στοιχειώσει στη Βαρβάκειο από την εποχή που ο µακαρίτης ο Βασίλης ο Μπουγιουκλάκης έκανε στο Κανάλι 29 την εκποµπή «Κάµερα αλήθεια», δίνοντας τον λόγο στον λαό. Εδώ και τριάντα χρόνια κάνουν πάντα την ίδια δήλωση για το τραπέζι που θα µείνει άδειο, όπως και το σακούλι τους αφού βλέπουν τις τιµές και δεν πλησιάζουν. Μετά εµφανίστηκε ο Αδωνις που ευχαρίστησε την Ιχθυόσκαλα και τη Βαρβάκειο. (Αφησε έξω τους ισλανδούς ψαράδες.) Θα φάµε, λοιπόν, µπακαλιάρο και φέτος. Και Σάββατο απόγευµα η χώρα θα είναι σε ηµικωµατώδη κατάσταση, ζέχνοντας σκορδαλιά. Αλλά θα έχει στο ναρκωµένο µυαλό της τα λόγια του πιλότου που, ως γνωστόν, θα συγκλονίσουν για άλλη µια φορά το κοινό της παρελάσεως και τους τηλεθεατές. «Χρόνια πολλά Ελλάδα, ψηλά το κεφάλι». Θα έπρεπε να εύχεται και καλή χώνεψη, η σκορδαλιά δεν είναι εύκολη για όλους.