Τελικά, του πέρασε: ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν προχώρησε στην αποδοχή της ένταξης της Φινλανδίας, αλλά όχι της Σουηδίας, στο ΝΑΤΟ. Είναι μία στάση εξόχως ενδιαφέρουσα: σήμερα, εκτός από το γεγονός ότι έχει προκαλέσει μεγάλες καθυστερήσεις σε μία διαδικασία που ένας από τους στόχους της ήταν να εξελιχθεί ταχύτατα, την έχει εκτρέψει και από τους αρχικούς σχεδιασμούς της με τρόπο που προκαλεί προβλήματα και πονοκέφαλο όχι μόνον στη Στοκχόλμη, αλλά σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Ενώ, φυσικά, αντιθέτως φέρνει μεγάλη ικανοποίηση στη Μόσχα, προς όφελος της οποίας εργάστηκε για μία ακόμα φορά ένα μέλος της δυτικής συμμαχίας σε καιρό πολέμου, σε συνθήκες οξύτατης σύγκρουσης που όμοιά της δεν υπήρξε στην ιστορία του μεταπολεμικού διπολισμού, ούτε καν στα πιο άγρια χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή