Μερική άγνοια

Εσείς τι θα κάνατε;

Εδώ και μερικές μέρες ο Νίκος Ανδρουλάκης τρώει επικοινωνιακό ξύλο. Η επένδυσή του στον «Κανένα» των δημοσκοπήσεων έχει σηκώσει θόρυβο και τέντωσε πολλά δάχτυλα που δείχνουν προς τον ίδιο. Μόνο που δεν διαπομπεύτηκε στο Σύνταγμα επειδή τόλμησε να επαναλάβει ότι επιδιώκει συμμετοχή σε μία κυβέρνηση στην κεφαλή της οποίας δεν θα βρίσκεται ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο Τσίπρας. Τα περισσότερα πυρά εναντίον του βγαίνουν από τα παράθυρα του Μαξίμου. Και ο Ανδρουλάκης αντιμετωπίζεται περίπου ως άνθρωπος που δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας. Δεν βγαίνει όμως και κάποιος να μας εξηγήσει τι θα έκανε στη θέση του. Θα έκλεινε το μάτι σε κάποιο κόμμα; Τότε θα αδρανοποιούσε τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ. Για ποιο λόγο να ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ όταν το ίδιο κόμμα θα εμφανίζεται ως πρόθυμος μπαλαντέρ ενός εκ των δύο διεκδικητών της εξουσίας; Ο Ανδρουλάκης έκανε λίγο ως πολύ το αυτονόητο. Πήρε τις δημοσκοπήσεις και διέκρινε ότι ο «Κανένας» έχει ρεύμα. Και βρήκε τον μοναδικό τρόπο για να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ ως πόλο εξουσίας. Οχι μόνο θα είναι ο καταλύτης για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά θα διαλέξει και τον πρωθυπουργό. Πού είναι το παράλογο σε όλο αυτό; Ναι φυσικά συμφωνούμε ότι η πρότασή του χωλαίνει, έχει τεράστιες αδυναμίες, ηθικές, δεοντολογικές, πολιτικές και διαχειριστικές. Ωστόσο είναι και η μοναδική που μπορεί να κάνει. Η άλλη λύση θα ήταν να βλέπει τη συρρίκνωση των ποσοστών του και να περιμένει το βράδυ των εκλογών. Ετσι τουλάχιστον δείχνει ότι κάνει παιχνίδι, συμμετέχει ως ρυθμιστικός παίκτης. Είναι το μόνο που του έχει απομείνει.