Υποτροπές

Ο εκ νέου υπότροπος με ακραίες διατυπώσεις, τώρα για τον Πρωθυπουργό, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Αθανασίου, είναι το τρανταχτό παράδειγμα του πολιτικού λόγου που δεν έχουμε ανάγκη και δεν νοείται στον δρόμο για τις κάλπες. Ενας ακραίος λεκτικός ακροβατισμός δεν συμβάλλει και δεν προσφέρει στην όλη αντιπαράθεση. Και δεν μπορεί με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη να είμαστε θεατές ενός τέτοιου ρυπαρού και ανεξήγητου τρόπου που μας επιστρέφει σε εποχές που δεν είναι καλό να θυμόμαστε. Βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν κατά καιρούς πέσει στην παγίδα να θεωρούν πως μια όξυνση του λόγου, μια αμετροέπεια απομειώνει τα πολιτικά επιχειρήματα του αντιπάλου τους, ενώ το μόνο που επιφέρει είναι μια υποβάθμιση των δικών τους επιχειρημάτων και το χάιδεμα μιας αντιπολιτικής λογικής. Ο πολιτικός δεν καλείται να συγχρονίζεται με τον όποιο θυμό ή με τις όποιες γηπεδικές εκφορές αλλά να προωθεί έναν λόγο που και να συνθέτει και να θεμελιώνει προτάσεις, σχέδια, όραμα. Ξέρουμε επίσης καλά τι συνέβη όταν μέρος του πολιτικού συστήματος επιχείρησε να ενθαρρύνει ακραίες συμπεριφορές ή όταν επέλεγε το δικό του μήνυμα να ταυτίζεται με τα άκρα. Προφανώς ενόψει εκλογών οι τόνοι θα ανέβουν. Και αυτό είναι θεμιτό έως και αναγκαίο. Μη συγχέουμε όμως τα επιχειρήματα με τα συνθήματα και την αντιπαράθεση με την τοξικότητα. Επίσης ας μην ξεγελιούνται ορισμένοι εκ των βουλευτών.