Η πίστη στην εθνική ομάδα

Υπάρχει ένα καλό σε αυτή τη γενιά των ποδοσφαιριστών που βρίσκονται στις κλήσεις του Γκουστάβο Πογέτ και στελεχώνουν την εθνική ομάδα: πιστεύουν στην επιτυχία. Εκτιμούν τις δυνατότητές τους. Αντιλαμβάνονται κάθε ματς ως πρόκληση ώστε να πηγαίνουν ένα βήμα πιο μακριά, να πλησιάζουν τον τελικό στόχο. Το βλέπεις από τις κινήσεις τους. Κυρίως δε από τα λεγόμενά τους. Προσοχή, εδώ: δεν είναι του στυλ «τα λέω ώστε να πάρω θάρρος και να γίνουν κτήμα μου», αλλά μαρτυρούν μια σαφή αυτοπεποίθηση. Δεν έχει όλο αυτό να κάνει με την πανεύκολη νίκη και το άνετο 3-0 επί του Γιβραλτάρ στην πρεμιέρα. Αλίμονο αν συζητήσουμε κάτι διαφορετικό εκτός από την κατάκτηση των τριών βαθμών ή κάνουμε προσεγγίσεις του στυλ «αυτά τα ματς κρύβουν παγίδες και μετρά κυρίως η νίκη». Αστειότητες. Τι παγίδες να κρύβει ένας αδύναμος αντίπαλος; Το ζητούμενο σχετίζεται με το γεγονός πως Πογέτ και ποδοσφαιριστές φανερώνουν μια σαφή αντίληψη για το πού πάνε και τι έχουν κατά νου να πετύχουν στον όμιλο. Ο τεχνικός το άφησε ξεκάθαρα  να εννοηθεί. Δεν θα τον… χαλάσει διόλου αν η Γαλλία σημειώνει τη «μία νίκη μετά την άλλη» και άρα παίξουμε τελικούς πρόκρισης με την Ολλανδία για τη δεύτερη (προνομιούχο) θέση. Οσον αφορά στους ποδοσφαιριστές, είτε τον Μάνταλο και τον Μπακασέτα ακούσεις, είτε τον Σιώπη ή τον Πέλκα, ένα αντιλαμβάνεσαι. Δεν φοβούνται. Δεν θα κάνουν πίσω σε καμιά μάχη και θα ζητήσουν την υπέρτατη διάκριση που τούτη τη στιγμή είναι η πρόκριση από τον όμιλο στα τελικά της Γερμανίας, το 2024. Ναι, το ομολόγησαν πολλοί στα ενδότερα της ομάδας πως κοντά δέκα χρόνια μακριά από επιτυχίες είναι μεγάλο διάστημα. Δεν χωρά αμφιβολία επ’ αυτού. Πέρασαν γενιές, όχι κατ’ ανάγκη λιγότερο ικανές, που είδαν τα τρένα να περνούν και να μην τα προλαβαίνουν. Αυτή η γενιά που έχει στα χέρια του ο Πογέτ μοιάζει ικανή να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Οχι γιατί μετέχει σε… εύκολο όμιλο. Δεν μπορεί να υποστηριχθεί ούτε γι’ αστείο αυτό. Αλλά επειδή παρουσιάζει σοβαρότητα, ο προπονητής γνωρίζει σε ποιους να ποντάρει, διαθέτει τη γνώση της κατάστασης και των όποιων δυσκολιών, άρα  έχει την ικανότητα να παρατάξει το σύνολο που θέλει και με την τακτική που επιθυμεί. Η αισιοδοξία και η πίστη πως όλα θα συμβούν, ποτέ δεν έβλαψε. Αρκεί να μην πηγαίνουν ορισμένοι στο άλλο άκρο και ονειροβατούν. Αυτή η γενιά, μάλλον πατά καλύτερα στα πόδια της.