Στο νοσοκομείο είμαι αφοσιωμένος, μα τη ζωή μου ορίζει η ποίηση

Χωράει ποίηση μια ΜΕΘ; Κατηγορηματικά όχι. Οι ΜΕΘ είναι μάχη για τη ζωή. Τελεία. Σε αυτή όμως δουλεύει εδώ γύρω μας ένας ποιητής. Ο Γιάννης Αντιόχου. Που δεν είναι ποιητής από ψώνιο. Αλλά από επιλογή. Και έχει πάρει το Κρατικό Βραβείο και ετοιμάζει τη νέα του δουλειά, που συνοψίζει και επαναθεμελιώνει το έργο του ως τώρα από τις ιστορικές εκδόσεις του Ικαρου. Μάχιμος υγειονομικός των νοσοκομείων, με διευθυντικές θέσεις, ο Αντιόχου όλη την περίοδο της πανδημίας είπε αλήθειες, έγραψε κείμενα, παρενέβη με όχημα τη σκληρή εμπειρία του. Την ίδια ώρα η ζωή του μοιραζόταν και μοιράζεται και τώρα σε ένα αέναο ημερολόγιο σκέψεων που κρατά με σταθερότητα και παρά τα εξαντλητικά ωράρια του λειτουργήματός του. Ο Αντιόχου πηγαίνοντας στο νοσοκομείο μπορεί να πάρει κουράγιο, να εμπνευστεί, να σκεφτεί από μια ασήμαντη εικόνα του δρόμου. Και έτσι να ηχογραφήσει στο κινητό του έναν στίχο που μετά με επίσης πολλή δουλειά μπορεί να μεταπλαστεί σε ποίηση. Σπάνιος συγκερασμός ιδιοτήτων όπως θα διαπιστώσετε.