Η σύνταξη και η υποβολή ενός Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, ήταν συνήθως για αυτή τη χώρα μια δύσκολη και θορυβώδης διαδικασία. Τον Ιούνιο του 2011 και ενώ το κίνημα των αγανακτισμένων βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη, ξεκίνησε η συζήτηση για ένα νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που ψηφίστηκε εν μέσω συγκρούσεων διαδηλωτών και δυνάμεων των ΜΑΤ έξω από το Κοινοβούλιο στις 29 Ιουνίου. Λίγα χρόνια μετά, ποιος δεν θυμάται το Μεσοπρόθεσμο της περιόδου 2013-2016 που ψήφισε μετ’ εμποδίων η κυβέρνηση Σαμαρά και προέβλεπε μέτρα (νέοι φόροι και κόψιμο δαπανών) ύψους 18,9 δισ. ευρώ. Τότε είχαν διαφοροποιηθεί πάνω από επτά βουλευτές από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ τρεις είχαν διαγραφεί. Μάλιστα για την ψήφισή του, ο τότε πρωθυπουργός είχε αναφερθεί στο δίλημμα, ή περνάει από τη Βουλή ή η χώρα πάει στη δραχμή. Το τελευταίο από τα εμβληματικά Μεσοπρόθεσμα ήταν, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ του 2018, που από πολλούς είχε χαρακτηριστεί ως τέταρτο Μνημόνιο. Προέβλεπε την επίτευξη σωρευτικών πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως των 43 δισ. ευρώ, πολύ παραπάνω από το αντίστοιχο κόστος εξυπηρέτησης των τόκων της ίδιας περιόδου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή