Σε αυτές τις εκλογές, λένε δημοσκόποι, κάθε προεκλογική καμπάνια θα πρέπει να είναι «κέντημα». Τι εννοούν; Πως το πολιτικό σκηνικό είναι τόσο ρευστό, το ποσοστό των αναποφάσιστων τόσο μεγάλο, που όλα τα κόμματα θα χρειαστεί να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αποκαλούμενα στην αργκό της πολιτικής επικοινωνίας «ειδικά κοινά». Νέοι, γυναίκες και ευάλωτες ομάδες μπαίνουν στο στόχαστρο των κομματικών εδρών προκειμένου οι τελευταίες να εξασφαλίσουν τη στήριξη πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους εκλογικών ακροατηρίων.

Η στρατηγική φυσικά δεν είναι πρωτότυπη. Ειδικά τα κόμματα εξουσίας γνωρίζουν πως πρέπει να απευθυνθούν σε κατηγορίες ψηφοφόρων οι οποίες συχνά έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Ή, έστω, έχουν άλλες προτεραιότητες. Ωστόσο, ενόψει της κάλπης της απλής αναλογικής ακόμη και νούμερα όπως το 0,2% ή το 0,3% ενδέχεται να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην επίτευξη των εκλογικών στόχων.

Τα πάντα, λοιπόν, θα κριθούν στις λεπτομέρειες. Κι αυτές οφείλουν να προσέξουν όσοι ζητούν την ψήφο των πολιτών που χαρακτηρίζουν με τον όρο «ειδικά κοινά». Γιατί αν εκείνοι αποφασίζουν πίσω από τα παραβάν με βάση την ταυτότητα που τους προσδίδουν τα κομματικά επιτελεία, τότε απαιτούν από αυτά συγκεκριμένες προγραμματικές δεσμεύσεις. Οχι απλά ωραία προεκλογικά λόγια, αλλά λύσεις στα προβλήματα που απασχολούν την καθημερινότητά τους. Οι εν λόγω ψηφοφόροι είναι πλέον πιο απαιτητικοί. Ομως, όπως όλοι, δεν ψηφίζουν με ένα μόνο κριτήριο.