Περί αναπτύξεως

Η ελληνική οικονομία έχει κάνει ένα σημαντικό άλμα ανάπτυξης την τελευταία τριετία. Αυτό είναι σαφώς μετρήσιμο και προφανώς πιστώνεται στα θετικά της σημερινής κυβέρνησης. Το θέμα είναι αν αρκεί για να καλύψει το κενό που δημιούργησε η οικονομική κρίση. H πιο ασφαλής απάντηση είναι να το μετρήσουμε συγκρινόμενοι με τις χώρες που ανήκουν και αυτές στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη, όπως και εμείς. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) της Ελλάδας σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης από το 62% της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ήμασταν το 2020, ανεβήκαμε στο 67,8% το 2022. Καλύψαμε μέρος του χαμένου εδάφους. Το πρόβλημα είναι ότι το χαμένο έδαφος είναι τεράστιο. Γίναμε κατά τι πλουσιότεροι, αλλά συνολικά στην πανευρωπαϊκή κατάταξη είμαστε οι τρίτοι φτωχότεροι. Τρίτοι από το τέλος. Για την ακρίβεια, 24 χώρες είναι πλουσιότερες. Το σπουδαιότερο είναι ότι βρισκόμαστε σε χαώδη απόσταση από το 2009. Τότε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είχε φθάσει στο 95,3% της ΕΕ των 27, δηλαδή είχαμε πετύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη «σύγκλιση εισοδημάτων» με την Ευρώπη, έστω και αν, όπως σωστά επισημαίνει σε ανάλυσή της η Eurobank, «αυτός ο βαθμός σύγκλισης δεν ήταν διατηρήσιμος λόγω των μεγάλων ανισορροπιών». Δηλαδή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και των ελλειμμάτων στο εμπορικό ισοζύγιο.