Πρωταπριλιάτικο ψέμα

Κάποτε οι εφημερίδες έκαναν μερικά νόστιμα αστεία για την Πρωταπριλιά. Επρόκειτο, βέβαια, για πασιφανή ψεύδη που, όμως, σου έκλεβαν ένα χάχανο. Η Πρωταπριλιά ήταν η Αποκριά του Τύπου. Εδώ και χρόνια όμως σταμάτησαν. Οχι μόνο εδώ, αλλά στις περισσότερες χώρες. Δεν είναι που σοβάρεψαν τα πράγματα. Είναι που οι καιροί δεν σου επιτρέπουν να στήσεις μία καλή φάρσα. Αν πεις κάτι ακραίο, το πιθανότερο είναι ότι όλοι θα το πάρουν στα σοβαρά και ύστερα μπορεί να μπλέξεις. Αν πεις κάτι ήπιο, πνευματώδες, δεν θα στέκεται ως φάρσα, θα φαίνεται σαν παιδικό αστείο. Καθημερινά, άλλωστε, η αλήθεια και το ψέμα φτιάχνουν μία μακαρονάδα που σερβίρεται μπροστά σου. Μπορείς να ξεχωρίσεις το ένα μακαρόνι από το άλλο; Οχι. Και κάπως έτσι, ο άνθρωπός μας ξεφυλλίζει την εφημερίδα και στη συνέχεια θα περιηγηθεί στο δίκτυο. Και διαπιστώνει ότι υπάρχουν πάρα πολλές ειδήσεις που, στους παλαιότερους καιρούς, θα μπορούσαν να σταθούν μόνο ως πρωταπριλιάτικα αστεία. Λες και ζούμε μία φάρσα που έγινε σε λάθος χρόνο. Στο παρελθόν θα γελούσαν ή θα την απέρριπταν με ένα νεύμα. Τώρα όμως πρόκειται για τις ζωές μας. Πόσα ψέματα, λοιπόν, να σκαρφιστείς στις μέρες μας; Πες καλύτερα την αλήθεια. Ούτως ή άλλως οι περισσότεροι δεν πρόκειται να την πιστέψουν, θα περάσει για ψέμα. Αλλωστε, κατά μία εκδοχή, δεν υπάρχουν πλέον ψέματα, αλλά εναλλακτική πραγματικότητα. Στην εποχή που ο καθένας έχει αποκτήσει το δικαίωμα στη δική του αλήθεια, η έννοια του ψέματος συχνά ακούγεται καταπραϋντική. Ο άνθρωπός μας έχει μάθει, με τα χρόνια, ότι το ψέμα είναι αυτό που αραιώνει το πικρό φάρμακο της ζωής. Μία ζωή μόνο με αλήθειες θα ήταν αβίωτη. Αν αύριο έφευγε το ψέμα από τις ζωές μας, παρά τα όσα λένε, ο κόσμος μας θα γινόταν κόλαση. Ποιος θα μπορούσε να ζήσει σε έναν κόσμο που λέγονται και ακούγονται μόνο αλήθειες;