Αποτροπή επίθεσης στην Αθήνα: ενδιαφέρουσες παράμετροι ασφάλειας

Οι πρόσφατες συλλήψεις και η αποτροπή τρομοκρατικού σχεδίου όπως έχουν δει το φως της δημοσιότητας προκαλούν έντονο ενδιαφέρον και θέτουν από άποψη ασφάλειας διάφορα σημεία προς πιο ενδελεχή έρευνα. Παρουσιάζεται ο σχεδιασμός επίθεσης σε εβραϊκό εστιατόριο-Συναγωγή με στόχο πολλά θύματα και τη χρήση όπλων ή/και υλών προς πρόκληση έκρηξης. Μια τέτοια επιλογή μεθοδολογίας και στόχου ταιριάζει στις ομάδες του ισλαμιστικού τρομοκρατικού δικτύου, όμως στην προκειμένη περίπτωση τα όσα μεταδίδονται από τα ΜΜΕ δείχνουν προς το Ιράν (και σε κάθε περίπτωση το ισλαμιστικό δίκτυο στρατολογεί αυτουργούς πολύ διαφορετικά, μέσα από διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης). Είναι κομβικής σημασίας για κάθε ανάλυση ότι – μολονότι υπήρξε συνεργασία και μάλιστα σε επιτυχές επίπεδο με τις ισραηλινές υπηρεσίες – ο στόχος δεν ήταν ευθέως κατά του Ισραήλ (π.χ. με στοχοποίηση της ισραηλινής πρεσβείας ή κάποια επιχείρηση ισραηλινών συμφερόντων), αλλά αντιεβραϊκός/αντισημιτικός γενικότερα και πρωτίστως κατά της Ελλάδας. Μαζί με κάποιους ισραηλινούς τουρίστες θα πλήττονταν κατεξοχήν έλληνες πολίτες, Εβραίοι στο θρήσκευμα και όχι μόνο, σε κεντρικότατο σημείο της Αθήνας. Παρά την κάποια κρίση στις ελληνο-ιρανικές σχέσεις (λόγω της υπόθεσης κατάσχεσης των τάνκερ και της υποστήριξης από την Ελλάδα της αμερικανικής επιχείρησης κατά του Σολεϊμανί) μια τέτοια κλιμάκωση της έντασης και ευθεία στοχοποίηση της Ελλάδας ξενίζει. Ενα δεύτερο ενδιαφέρον σημείο αφορά τους συλληφθέντες υπόπτους, οι οποίοι σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν έχουν κάποια θρησκευτική-ιδεολογική εμπλοκή, η συμμετοχή τους δεν είναι αποτέλεσμα ριζοσπαστικοποίησης, αλλά βασίζεται καθαρά και μόνο σε οικονομικό όφελος. Εάν όντως το Ιράν βρίσκεται πίσω από τον σχεδιασμό, η χρήση εκπαιδευμένων πρακτόρων θα ήταν πιο αξιόπιστη επιλογή επιχειρησιακά. Επίσης, οι φερόμενοι ως δράστες, κατάφεραν να μπουν στην Ελλάδα και να ζήσουν 4-5 χρόνια στη χώρα με πλαστά έγγραφα και απαρατήρητοι, όταν οι εγκληματικές τους δυνατότητες και ετοιμότητα να διαπράξουν σοβαρά εγκλήματα φαίνονται να είναι γνωστές στο εξωτερικό και στην ομάδα που τους προσέλαβε (οποιασδήποτε τυπολογίας και χαρακτηριστικών και αν είναι αυτή, θα προκύψει αυτό με το πέρας της έρευνας). Το παραπάνω πρέπει να απασχολήσει σοβαρά ως ζήτημα ασφάλειας. Η ακύρωση από τις Αρχές ενός επιχειρησιακού σχεδίου που θα οδηγούσε σε αδιάκριτη και μαζική θυματοποίηση αποτελεί επιτυχία και προστάτεψε από επίθεση που θα άλλαζε και σελίδα στην εγχώρια εμπειρία τρομοκρατίας.