Δεν έχει ξανασυμβεί στην αμερικανική ιστορία: ένας πρώην πρόεδρος, που έχει βάσιμες ελπίδες να επανεκλεγεί, παραπέμπεται σε δίκη επειδή χρησιμοποίησε πόρους της προεκλογικής του εκστρατείας για να εξαγοράσει τη σιωπή μιας πορνοστάρ. Πρόκειται μόνο για την πρώτη, και σίγουρα τη λιγότερο σημαντική, υπόθεση για την οποία διώκεται ένας πολιτικός που όχι μόνο δεν παραδέχθηκε ποτέ την ήττα του, αλλά φέρεται ότι προσπάθησε πρώτα να αλλοιώσει τα εκλογικά αποτελέσματα σε μια πολιτεία και στη συνέχεια ότι υποκίνησε τους οπαδούς του να ακυρώσουν με βίαιο τρόπο το αποτέλεσμα των εκλογών.

Για την παραπομπή του Ντόναλντ Τραμπ θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς πολλές ενστάσεις. Η δίωξή του με τη συγκεκριμένη κατηγορία θα μπορούσε να έπεται, όχι να προηγείται, των άλλων διώξεων. Ο χαρακτηρισμός της πράξης του ως κακουργήματος μπορεί να εκπέσει. Η απαγγελία κατηγοριών θα ήταν καλύτερα να γίνει από το υπουργείο Δικαιοσύνης, όχι από έναν τοπικό εισαγγελέα. Και η δικαστική περιπέτεια που ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα μπορεί να τον οδηγήσει ευκολότερα στον Λευκό Οίκο. Πέραν των ιδιαιτεροτήτων αυτής της υπόθεσης, όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σώμα των ενόρκων του Μανχάταν έσπασε ένα ταμπού και έλαβε μια ιστορική απόφαση που θα έχει σοβαρές συνέπειες για το μέλλον.

Αποδεικνύεται, έτσι, ότι ουδείς είναι υπεράνω του νόμου, ακόμη κι αν μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν ο ισχυρότερος άνθρωπος στον πλανήτη. Η λέξη «λογοδοσία» παύει να αποτελεί κενό γράμμα και αποκτά ένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Το ίδιο συμβαίνει με τη διάκριση των εξουσιών, που κάποιοι προσπάθησαν να απαξιώσουν και στην Ελλάδα. Πολλοί παρατηρητές υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπαίνουν σε αχαρτογράφητα νερά. Θα πρέπει να επισημανθεί όμως ότι κι άλλες χώρες έχουν τολμήσει να δικάσουν, ή και να καταδικάσουν πρώην ηγέτες τους χωρίς να βυθιστούν σε θεσμική κρίση. Συνέβη με την καταδίκη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Ζακ Σιράκ, συμβαίνει με τη δίκη του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Οσο κι αν ο Τραμπ θα προσπαθήσει λοιπόν να εκμεταλλευθεί αυτή την υπόθεση για να εκβιάσει το κόμμα του και να συσπειρώσει τους οπαδούς του, το δίκαιο πρέπει να έχει πάντα τα πρωτεία. Το μόνο πραγματικά επαναστατικό, άλλωστε, είναι η αλήθεια.