Στις επτά εβδομάδες που μένουν ως τις (πρώτες) εκλογές, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία θα είχαν μια ευκαιρία να προσανατολιστούν από τα δευτερεύοντα ή μεμονωμένα ζητήματα σε αυτά που προωθούν το δημόσιο συμφέρον και να μετακινηθούν από την τοξικότητα στη συνεννόηση. Λέω «θα είχαν» γιατί οι πρώτες ενδείξεις δεν είναι ευοίωνες. Η απολύτως δημοκρατική αλλά μη χωνεμένη από έναν πολιτικό και κοινωνικό χώρο εναλλαγή στην εξουσία το 2019. Η ολίσθηση της κυβέρνησης στην αδιαφάνεια και τον κομματισμό κατά τους τελευταίους μήνες, που θόλωσε την ως τότε γενικά θετική εικόνα της. Η τραγωδία των Τεμπών που ήλθε να προστεθεί στο θεσμικό σκάνδαλο των υποκλοπών. Η συνειδητή, εκ μέρους της προηγούμενης ομάδας εξουσίας, επιλογή για παρεμπόδιση της κυβερνησιμότητας μέσω της απλής αναλογικής, που έφερε το φάσμα διπλών, και άρα εξ ορισμού πιο πολυπαραγοντικών και αβέβαιων, εκλογών. Ολα αυτά, προστιθέμενα στη διαμόρφωση των τάσεων του εκλογικού σώματος περισσότερο μέσω συναισθήματος και κουτσομπολιού παρά μέσω σκέψης και ζυγίσματος, προοιωνίζονται πόλωση, υψηλούς τόνους, προσωποποίηση και αγνόηση της ουσίας και των πραγματικών προκλήσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή