Η γνωριμία του Τάκη Φύσσα με τον Γιάννη Κυράστα ήρθε στη Νέα Σμύρνη, στον Πανιώνιο, όταν ο πρώτος ήταν μόλις 19 ετών. Και αποτέλεσε τη γνωριμία που ως έναν μεγάλο βαθμό θα… άλλαζε τη ζωή του πρώην διεθνή αριστερού μπακ και πρωταθλητή Ευρώπης με την εθνική ομάδα το 2004. Ο Φύσσας αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» μια ιστορία άγνωστη στο ευρύ κοινό, μιλώντας για τον αγαπημένο του Γιάννη Κυράστα.

«Τον γνωρίζω περισσότερο απ’ όλους. Κι αυτό γιατί συναντηθήκαμε όταν ακόμα ήμουν στον Πανιώνιο. Ημουν 19 ετών, έπαιζα στους ερασιτέχνες και θυμάμαι ότι είχαμε προπονητή τον Βούκοτιτς. Ο Βούκοτιτς με είχε δει και είχε ζητήσει από τη διοίκηση να με ανεβάσει στην πρώτη ομάδα. Δευτέρα θα υπέγραφα επαγγελματικό συμβόλαιο, Κυριακή ο Πανιώνιος έκανε μια βαριά ήττα και ο Βούκοτιτς αποχώρησε. Ηρθε ο Κυράστας και όταν του είπαν πως έχουν έτοιμο το συμβόλαιό μου, ζήτησε να με δει πρώτα. Είπε ότι πρέπει να με δει σε προπονήσεις με την ανδρική ομάδα για δύο εβδομάδες και μετά να αποφασίσει. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο παρά να σκύψω το κεφάλι και να προσπαθήσω να δείξω πράγματα στον νέο μου προπονητή. Μετά από δύο εβδομάδες ήρθε σε μια προπόνηση, με αγκάλιασε και μου είπε ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης του. Αμέσως υπέγραψα το συμβόλαιό μου και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Του χρωστάω πολλά. Ηταν ο πρώτος προπονητής μου, είχαμε απίστευτη σχέση. Είχα πάει εγώ πρώτος στον Παναθηναϊκό και μετά ήρθε. Πίστευα ότι πάντα θα με βοηθούσε, όπως και το έκανε. Με βοήθησε να παίξω, να σταθώ σε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός. Να πάρω μεταγραφή. Και όχι μόνο εμένα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Γιάννης έφυγε από τη ζωή την 1η Απριλίου του 2004 και λίγους μήνες μετά πήραμε το EURO. Πολλά απ’ αυτά τα παιδιά ήταν δικά του παιδιά», λέει για τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα ο Τάκης Φύσσας, ο οποίος εξηγεί πόσο πρωτοποριακός ήταν σε αυτά που δούλευε.

«Εδινε πάρα πολύ βάση στην τακτική. Φαινόταν ότι ήταν ψαγμένος. Πως δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο στη ζωή του, πέρα από το να εξελίξει τη δουλειά του και να βοηθήσει την ομάδα. Πήγαινε στην προπόνηση πέντε ώρες πριν και έφευγε τρεις ώρες μετά. Ψαχνόταν συνεχώς. Αφού λέγαμε μεταξύ μας οι ποδοσφαιριστές, τι κάνει ρε ‘συ, δεν έχει ζωή; Ηταν πρωτοπόρος σε αυτό το κομμάτι. Βλέπουμε σήμερα πόσες ώρες υπομονής θέλει το ποδόσφαιρο από προπονητικές ομάδες δέκα και παραπάνω ατόμων. Αυτός το έκανε μόνος του πριν από 25 χρόνια. Τα έψαχνε όλα. Ακόμα και όταν ήταν στον Πανιώνιο έψαχνε τα πάντα. Να σου δώσω ένα παράδειγμα, μπορεί να υπήρχε ματς π.χ. με τον Παναργειακό. Μας φώναζε και μας έλεγε ότι το δεξί μπακ, ο τάδε, δεν θα είναι πολύ καλά σήμερα γιατί μόλις χώρισε. Το αριστερό μπακ πέρασε μια γρίπη. Ηταν πραγματικά απίστευτος, έψαχνε τα πάντα και μας έφερνε τον αντίπαλο στο… πιάτο. Ηταν ο καλύτερος έλληνας προπονητής και ένα κομμάτι από το EURO του το έχω χαρίσει και είναι μαζί του στον ουρανό».