Κάτι οι ανακοινώσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου όλο το προηγούμενο διάστημα και οι υποσχέσεις για μια ομάδα που θα θυμίζει προηγούμενα χρόνια, κάτι η πρόσφατη τοποθέτηση του διευθυντή επικοινωνίας της ΚΑΕ  πως ο Παναθηναϊκός θα φτιάξει ομάδα που θα δυσκολεύονται να την αγγίξουν, φαίνεται πως έχουν ανοίξει την όρεξη όλων. Του κόσμου και των media. Και αυτή η όρεξη φέρνει μια συνεχόμενη ονοματολογία με παίκτες που πράγματι μπορούν να έρθουν και να κάνουν τη διαφορά στον Παναθηναϊκό. Οπως και σε οποιαδήποτε ομάδα. Ομως αυτή ακριβώς η ονοματολογία τις περισσότερες φορές δεν κάνει καλό σε κανέναν.

Ο Παναθηναϊκός φέρεται να ασχολείται με παίκτες που έχουν συμβόλαιο και λογικό είναι να το κάνει αυτό. Οι παίκτες που δεσμεύονται είναι και οι καλύτεροι συνήθως. Ομως το να ξεκινήσει από τώρα μια σειρά ονομάτων να εμφανίζονται σαν υποψήφιοι στόχοι δεν βοηθά κανέναν. Ούτε τον Παναθηναϊκό, ούτε τους υποψήφιους στόχους και τη σχέση τους με τους συλλόγους στους οποίους ανήκουν αυτή τη στιγμή. Ούτε φυσικά τους παίκτες του υπάρχοντος ρόστερ του Παναθηναϊκού. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ναι μεν όλοι σκέφονται την επόμενη σεζόν, πλην όμως ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του έναν στόχο. Το πρωτάθλημα. Και δεν μπορεί να πάει εκεί πετώντας λευκή πετσέτα. Δεν συνάδει με την ιστορία του.

Οι παίκτες που βρίσκονται στο ρόστερ δεν μπορούν να μην επηρεάζονται από φήμες, δημοσιεύματα και αναλύσεις για το πόσο θα αλλάξουν τα πράγματα. Γιατί επί της ουσίας θα αλλάξουν εκείνοι. Και δεν είναι δίκαιο για το εφετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού να αμφισβητούνται σε τόσο μεγάλο βαθμό παίκτες που έχουν μπόλικο ταλέντο. Στην τελική με αυτούς τους παίκτες ο Παναθηναϊκός έχασε στον πόντο και τα δύο ματς από την ομάδα με την οποία θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Και έχει ακόμα δύο γεμάτους μήνες μπροστά του για να προετοιμαστεί για εκείνα τα παιχνίδια. Δύο μήνες που η ομάδα θα πρέπει να αφοσιωθεί στον μεγάλο της στόχο, απερίσπαστη από κάθε μεταγραφικό σενάριο.