Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κλασική προσέγγιση. 60άρης: «Αχ, τι κρίμα να κλείνουν κινηματογράφοι, δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που πήγα σινεμά με το κορίτσι μου, ήταν μια ρομαντική ταινία, θυμάμαι που έκλεισαν τα φώτα κι αφήσαμε να μας παρασύρει η μαγεία της εικόνας, κι ήταν όλα τόσο συγκινητικά, και κάποια στιγμή είδα το κορίτσι μου να δακρύζει και της έσφιξα το χέρι, και η μουσική ήταν υπέροχη, και δεν θέλαμε η προβολή να τελειώσει ποτέ». 25άρης: «Ασε ρε μπούμερ, ποιος πάει σινεμά στις μέρες μας;»

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή