Δεν φταίω εγώ, η φαντασία μου τα φταίει

Ναι, το ξέρω. Αλλιώς τα λέει, στο τραγούδι, ο στίχος τη Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. «Δεν φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει». Αλλά θεωρώ ότι πρόκειται για ποιητικό σχήμα. Στην Ελλάδα, το «δεν φταις εσύ» δεν υφίσταται. Είμαστε η χώρα τού «δεν φταίω εγώ». Από τις ερωτικές και τις οικογενειακές μας σχέσεις έως τις κοινωνικές και τις επαγγελματικές, από την εξέλιξη στη δουλειά μας έως τις καθημερινές μας δοσοληψίες, για ό,τι στραβό, για ό,τι ανάποδο, για ό,τι δεν κάθισε όπως το θέλαμε, φταίει πάντα κάποιος άλλος. Αυτός που ήταν κάθαρμα, αυτή που με είχε βάλει στο μάτι, ο άλλος που δεν αναγνώρισε όσα είχα κάνει για πάρτη του, η άλλη που με εξαπάτησε, ο τάδε που μου έβαλε εμπόδια, η δείνα που είναι κέρατο βερνικωμένο, όλοι μαζί που δεν με καταλαβαίνουν και ο καθένας μόνος του επειδή θέλει να με ξεπαστρέψει.