Μια από τις καινοτομίες που έφερε ο Αλέξης Τσίπρας στην πολιτική ζωή του τόπου ήταν οι μεταγραφές αεροδρομίου. Πέτυχα κάποιον στη συγκυρία και επειδή με βόλευε τον έφερα στο κόμμα. Μια από τις μεγάλες διασημότητες αυτού του τρόπου ήταν η διαβόητη Ραχήλ Μακρή. Είχε κάνει μεγάλη καριέρα στον χώρο του ανορθολογισμού ως ΑΝΕΛ, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Αλέξη Τσίπρα να την ενσωματώσει στον ΣΥΡΙΖΑ και να την κατεβάσει υποψήφια στην Κοζάνη. Οι ωσμώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με μεγάλους σταρ της Ακροδεξιάς, άλλωστε, ήταν συνήθης πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ εξουσίας, και νομίζω την απενοχοποίησε εντελώς η συνδιαλλαγή με τον Καμμένο και το κόμμα του. Κάπως έτσι, ο Νίκος Νικολόπουλος, προσωπικότητα της Ακροδεξιάς εξ Αχαΐας («γέροντα η ευχή»), εξυπηρέτησε όταν χρειάστηκε (π.χ. στην ψήφιση της απλής αναλογικής) τον Τσίπρα. Με τον ίδιο τρόπο, η βουλευτίνα με το κόμμα του Λεβέντη, Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου («Σε λένε Αλέξη και είσαι ηγέτης, η κάθε σου λέξη ομόνοια, καταπέλτης»), έγινε βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, εισφέροντας το κιτς της προσωπολατρίας προς τον αρχηγό, ενόψει της γελοιότητας που χαρακτήριζε αυτή την εισφορά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή