Με αφορμή την κινητοποίηση για τη συνέχιση της λειτουργίας των κινηματογράφων Ιντεάλ, Αστορ και Ιρις ξεκίνησε μια μεγάλη δημόσια συζήτηση για το πού κτυπά, τελικά, η «καρδιά» της πόλης, για τη διάσωση της αστικής μνήμης, για τον κίνδυνο να γίνει το κέντρο της Αθήνας «τουριστούπολη» και άλλα τέτοια. Που ξεκινούν από λογική βάση και, όπως συνήθως συμβαίνει, εκτρέπονται σε λυρικές και άνευ ουσίας κορώνες. Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά εδώ και μια εβδομάδα για τη σημαντικότητα της λειτουργίας των κεντρικών κινηματογράφων, εκεί όπου, με αφορμή μια ταινία, γίνονταν οι ωσμώσεις και οι ζυμώσεις, για τις «κιβωτούς» του πολιτισμού μας, για την ταυτότητα της πρωτεύουσας που κινδυνεύει να χαθεί, για την αλλοτρίωση του αστικού τοπίου και πολλά τέτοια. Αλλα απολύτως σωστά και άλλα γραμμένα αποκλειστικά και μόνο στο πληκτρολόγιο του θυμικού. Ολο αυτό έρχεται να κουμπώσει με την άνοδο, τα τελευταία χρόνια, της αντικειμενικής αξίας της νοσταλγίας. Ηλεκτρονικές σελίδες, βιβλία, εκδηλώσεις, εκθέσεις που έχουν να κάνουν με την «Αθήνα άλλοτε» – και με άλλες, βέβαια, πόλεις – βρίσκουν γρήγορα και δικαίως τη θέση τους στην κορυφή των προτιμήσεων και των «κλικ».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή