Εφυγε η «Κυρά του αργαλειού» της Ικαρίας σε ηλικία 112 ετών

Η Ιωάννα Πρωίου Δημητριάδου γεννήθηκε στις Ράχες Ικαρίας το 1911, τότε που κάθε νοικοκυριό είχε τον αργαλειό του, τοποθετημένο συνήθως στην κάμαρα που έλουζε ο ήλιος με φως, για την παραγωγή των αναγκαίων κλινοσκεπασμάτων και του ρουχισμού της οικογένειας. Κόρη της Ευθυμίας, της πιο ξακουστής υφάντρας του νησιού, η Ιωάννα μεγάλωσε με τον ρυθμό του αργαλειού κι όταν αργότερα έγινε η ίδια μητέρα, έστησε με τους κόπους μιας ζωής το δικό της εργαστήρι στον Χριστό Ραχών, το «Σπίτι του Αργαλειού», για να διασωθεί η τέχνη της ύφανσης και στις επόμενες γενιές. «Με μεγάλωσε η μητέρα μου κάτω από τον αργαλειό. Είχε ένα σεντούκι ανοιχτό και μωρό που ήμουν με είχε απιθώσει στο ανοιχτό του καπάκι, που ήταν κοίλο. Με το ένα πόδι δούλευε στο αργαλειό και με το άλλο κούναγε εμένα» εξιστορούσε η «Κυρά του αργαλειού» για το ξεκίνημα της ζωής της που την οδήγησε 15 ετών στο επάγγελμα της υφάντρας. «Στον πόλεμο, αν δεν ήξερα τη δουλειά αυτή, θα είχαμε πεθάνει, ούτε παιδιά θα είχα, ούτε τίποτα» έλεγε στα 110 της. Λιτοδίαιτη και σε πλήρη διαύγεια μέχρι τα τελευταία της, η θρυλική δασκάλα του αργαλειού έφυγε χθες από τη ζωή, αρχές Απρίλη, την εποχή που όταν ήταν παιδί κούρευε με τη μάνα της τα πρόβατα για το μαλλί της ύφανσης. Στις 2 Ιουλίου, θα έκλεινε τα 112. «Χρειάζεται κανείς στη ζωή του να βάζει στόχους για να μπορεί να δίνει περιεχόμενο σε αυτήν» έλεγε η ίδια, αποκαλύπτοντας τα μυστικά της μακροζωίας: «δημιουργία, αγάπη για τον κόσμο και να μη ζηλεύεις τίποτα και κανέναν». Μέχρι και τα βαθιά της γεράματα, τη χαρακτήριζε το πάθος της για ζωή ενώ της άρεσε να απαγγέλλει ένα ποιηματάκι. «Και με τα τόσα βάσανα πάλι η ζωή γλυκιά είναι, κι όποιος τον θάνατο ζητεί πρέπει τρελός να είναι».