Η ηθική του επαγγέλματος

Δικαιοσύνη είναι η τέχνη του αγαθού και του ίσου. Εχει λεχθεί ότι τίποτε στον κόσμο δεν είναι δυσκολότερο από την απονομή της Δικαιοσύνης. Μόνο η θεία Δικαιοσύνη και ο λόγος του Θεού περικλείουν την απόλυτη αλήθεια. Εργο ανθρώπινο η απονομή του Δικαίου και οι άνθρωποι μόνο προς το ανθρώπινο ιδεώδες έχουν δικαίωμα να ατενίσουν, όχι προς το απόλυτο. Ολοι όσοι υπηρετούν τη Δικαιοσύνη, με οποιαδήποτε ιδιότητα, φέρουν μεγάλη ευθύνη. Και ο δικηγόρος, που θα υπερασπίσει τα δίκαια του εντολέως του, πάντοτε όμως στα πλαίσια της ηθικής τάξεως και της δεοντολογίας, διότι αλλιώς κινδυνεύει να παραπλανήσει τη Δικαιοσύνη. Και ο εισαγγελέας, που θα υποστηρίξει την κατηγορία, μόνο όμως αν η δικαστική του συνείδηση επιτρέπει να την υποστηρίξει, αλλιώς έχει το χρέος έναντι της Δικαιοσύνης να την εγκαταλείψει. Και ο δικαστής, που πριν διατυπώσει την απόφασή του σε οποιαδήποτε υπόθεση οφείλει να εκδώσει μια άλλη απόφαση, άγραφη μεν, βγαλμένη όμως από τα έγκατα της ψυχής του, με γνώμονα την αυτοκριτική. Οσοι δεν είναι σε θέση να κρίνουν εαυτούς είναι ακατάλληλοι να κρίνουν τους συνανθρώπους τους.