Οι νέοι κι η υποκρισία

Η τραγωδία των Τεμπών έβαλε ξαφνικά τους νέους στις προτεραιότητες των επιτελείων. Αυτό βλέπουμε να εκφράζεται με τρεις βασικούς τρόπους (χοντρικά, ας δεχτούμε ότι υπάρχουν κι εξαιρέσεις). Ο πρώτος τρόπος είναι με αποσπασματικές διακηρύξεις επί ζητημάτων που δείχνουν να τους ενδιαφέρουν. Βλέπουμε π.χ. στην ατζέντα να μπαίνει το στεγαστικό αλλά και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως με υποσχέσεις για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα που δεν πείθουν κανέναν αφού με τα χίλια ζόρια έχουν νομοθετηθεί τα ελάχιστα (ναι, καλά διαβάσατε, τα ελάχιστα). Ο δεύτερος είναι οι υποψηφιότητες που υποτίθεται ότι «μιλούν» απευθείας στη νέα γενιά. Αυτοί είναι είτε νέα κομματικά στελέχη, που παπαγαλίζουν κομματικές γραμμές σαν νεόγεροι, είτε διάφοροι «σελέμπριτι» της κακιάς ώρας. Ο τρίτος είναι ο επικοινωνιακός. TikTok, βιντεάκια, χαζοί λαϊκισμοί, «ατάκες» κι όλα αυτά τα άβολα που, στην καλύτερη περίπτωση, μας θυμίζουν εκείνο τον θείο μας που το έπαιζε τζόβενο κάνοντας ατυχή καλαμπούρια.