Ο χρησμός που παραδόθηκε στον Ορειβάσιο για λογαριασμό του Ιουλιανού το έτος 363 μ.Χ. θεωρήθηκε ως η αρχή του τέλους του αρχαίου κόσμου και των αρχαίων θεών. Δεν ήταν μόνο ο Απόλλωνας που έσβησε σταδιακά στερημένος από τα πανίσχυρα σύμβολα της μαντικής του εξουσίας, τον τρίποδα, τη δάφνη και την Πυθία, ήταν και οι άλλοι θεοί. Κανείς αγρότης δεν πρόσφερε πια το ένα δέκατο της σοδειάς του στη Μεγάλη Θεά της γης, τη Δήμητρα, και την Κόρη της Περσεφόνη που άρπαξε ο πανίσχυρος θεός Πλούτων του Κάτω Κόσμου, ούτε και θυσίαζε για χάρη της καλοθρεμμένα γουρουνάκια. Κανένας δεν επιχειρούσε πια να εξευμενίσει τον Δία του Υμηττού και της Ιθώμης για βροχή σε περίοδο ξηρασίας με προσευχές και λιτανείες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή