Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του Ριουίτσι Σακαμότο θα δει ότι τον αναφέρει και ως ηθοποιό, όμως στην πραγματικότητα οι κινηματογραφικές ταινίες του κορυφαίου ιάπωνα συνθέτη που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες είναι μόλις… τρεις. Η πρώτη του, το «Καλά Χριστούγεννα, κύριε Λόρενς» του Ναγκίσα Οσίμα, παραγωγής 1983 και η πρώτη αγγλόφωνη δημιουργία του ιάπωνα auteur, είναι επίσης το πρώτο άνοιγμα του Σακαμότο στην κινηματογραφική μουσική και παραμένει η πιο χαρακτηριστική εμφάνισή του ως ηθοποιού. Ο ρόλος εξάλλου του Γιονόι, του ιάπωνα διοικητή του στρατοπέδου αιχμαλώτων που αναπτύσσει μια λανθάνουσα ομοφυλοφιλική σχέση με τον σταρ των αιχμαλώτων, τον Σέλιερς, που υποδύεται ένας άλλος κορυφαίος καλλιτέχνης, κυρίως μουσικός, ο Ντέιβιντ Μπάουι, είναι μακράν μεγαλύτερος τόσο από εκείνον του Αμακάσου στον «Τελευταίο αυτοκράτορα» (1987) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι (όπου ο Σακαμότο επίσης έγραψε τη μουσική και κέρδισε το Οσκαρ), όσο και από εκείνον στο «New Rose Hotel» (1998) του Εϊμπελ Φεράρα, μια πολύ παράξενη ταινία επιστημονικής φαντασίας που στην Ελλάδα βγήκε κατευθείαν στο βίντεο με τον αστείο τίτλο «Σταυροδρόμι κατασκόπων».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή