Το 1978 έγραψα κριτική για δύο έργα για το θέατρο του Ζαν – Πολ Σαρτρ, την «Πόρνη που σέβεται» και το «Κεκλεισμένων των θυρών». Στην κριτική μου με τίτλο «Η δοκιμασία της φιλοσοφίας» σημείωνα ως πρώτη – πρώτη φράση: «Πόσο γρήγορα πάλιωσε το θέατρο του Σαρτρ»! Εκτοτε έχουν περάσει 45 χρόνια και το όνομα, όσο και το έργο του Σαρτρ (πλην ελαχίστων παραστασιολογικών εξαιρέσεων, και στην Ελλάδα, τις τελευταίες δεκαετίες) έχουν εξαφανιστεί από το παγκόσμιο θέατρο. Και αποτελούσε, πρέπει να το ομολογήσει κανείς, τόλμη να αποπειραθεί κανείς να ανεβάσει σήμερα στη σκηνή τα έργα του που κάποτε, στην ακμή του, είδαν το φως της σκηνής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή