Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνούσε με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ένα βασικό ερώτημα ήταν πώς αυτή η συνεργασία γινόταν αποδεκτή – πολιτικά, ηθικά, αισθητικά – από στελέχη ή ψηφοφόρους που ανήκαν πραγματικά, όχι ευκαιριακά ή τυχοδιωκτικά, στην Αριστερά. Το επίσημο επιχείρημα ήταν γνωστό, «είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να εφαρμόσουμε, χωρίς σημαντικές υποχωρήσεις, το πρόγραμμά μας». Αλλά και πάλι: να μη βγαίνει προς τα έξω καμιά γκρίνια; Κι όταν έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, και κατέστη σαφές ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων το πρόγραμμα αυτό δεν ήταν και πολύ αριστερό, να μη γίνει καμιά ουσιαστική αυτοκριτική;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ