Η μάχη ενάντια στον φασισμό

Η μάχη ενάντια στον φασισμό «είναι καθημερινή και γίνεται έξω. Στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς. Τη μάχη δεν θα τη δώσουν οι τροπολογίες Βορίδη», είπε χθες, μεταξύ άλλων, μιλώντας στη Βουλή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς κι αυτό δεν ισχύει. Εκεί έξω το μόνο που μπορεί να γίνει είναι κλοτσοπατινάδα. Να στήνονται αντίπαλα στρατόπεδα, να πλακώνονται στο ξύλο, να μαχαιρώνονται κι αν το φέρει η συγκυρία να σκοτωθούνε μεταξύ τους. Αυτό, άλλωστε, γινόταν πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – αλλά κι αυτό λειψό. Στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, αριστεροί κι αναρχικοί οπαδοί της βίας ή, έστω, της αντιπαράθεσης, απλώς βάφτιζαν φασίστες όχι κανονικούς φασίστες αλλά τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους ή πρόσωπα που αμφισβητούσαν την πρωτοκαθεδρία τους. Οι πραγματικοί ναζί, όμως, δρούσαν ανενόχλητοι – πρωτίστως σφάζοντας μετανάστες. Ο μόνος πολιτικός που αντιπαρατέθηκε μαζί τους στον δρόμο ήταν ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης. Και στη Βουλή, αργότερα, ο Πύρρος Δήμας. Κι οι δυο τους, πρόσωπα που δεν πιστεύουν ότι η μάχη με τον φασισμό θα δοθεί στον δρόμο.