Η ιστορία με τη Μάντσεστερ Σίτι στο Champions League έχει γίνει λίγο σαν εκείνη με τη Λίβερπουλ των προηγούμενων χρόνων, μέχρι να πάρει το πρωτάθλημα. «Φέτος θα είναι η χρονιά μας», έλεγαν και ξαναέλεγαν οι φίλοι των Reds στο ξεκίνημα κάθε σεζόν και είχαν καταντήσει ανέκδοτο αφού ποτέ δεν ήταν τελικά.

Κάτι παρόμοιο ισχύει και για την ομάδα του Πεπ Γκουαρντίολα στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση.

Κάθε φορά είναι το μεγάλο φαβορί ή τέλος πάντων ένα από τα πολύ μεγάλα φαβορί και κάθε φορά βρίσκει κι έναν τρόπο για να μην τα καταφέρει. Πέρσι πάτησε τη Ρεάλ σε δύο παιχνίδια αλλά πλήρωσε ένα black out στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας της ρεβάνς του Μπερναμπέου, πρόπερσι έφτασε επιτέλους σε τελικό, αλλά ηττήθηκε από την Τσέλσι πληρώνοντας την ιδέα του Πεπ να παίξει χωρίς καθαρό χαφ, ενώ το 2020 έπεσε θύμα έκπληξης σε μονό παιχνίδι από τη Λυών και πάει λέγοντας.

Πάντα κάτι συμβαίνει και δεν καταφέρνει να πετύχει τον στόχο της, με τον καταλανό τεχνικό να μένει χωρίς την κούπα με τα μεγάλα αφτιά μετά από τις δύο που κατέκτησε με την Μπαρτσελόνα.

Αποτυχία που ασφαλώς και τον βαραίνει.

Αυτό το επιβλητικό, αλλά μάλλον μικρό βάσει εικόνας, 3-0 επί της Μπάγερν το βράδυ της Τρίτης ήταν ένα ηχηρό μήνυμα ενόψει της συνέχειας. Ηταν μία νίκη-δήλωση για τους Πολίτες κόντρα σε μία ομάδα που στον προηγούμενο γύρο «καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες την πολυδιαφημισμένη Παρί. Με τον Χάαλαντ σε τρελή φόρμα. Τον Ντε Μπρόινε να κεντάει και τη μηχανή των Πολιτών να δουλεύει στο φουλ. Μήπως τελικά είναι φέτος η χρονιά τους; Αν όχι, μπορεί να μην είναι και ποτέ…