Κίτρινο κροκί, σχεδόν μαύρο

Δεν είναι όλος ο κόσμος ίδιος παιδιά μου, τα παιδιά όμως είναι. Και από αυτής της απόψεως ο Δαλάι Λάμα ο 14ος ίσως πρέπει να πάρει μια αναρρωτική και να αποσυρθεί σε καμιά σκήτη να καίει αρωματικά στικάκια. Δυστυχώς λίγα ξέρουμε για το πώς λειτουργούν οι ανατολικές θρησκείες κι αν όντως θεωρείται νορμάλ να ζητήσεις από ένα αγοράκι να «ρουφήξει» τη γλώσσα σου. Σιχαίνομαι και που το αναπαράγω πασχαλιάτικα, αλλά το στενό δυτικό αστικοδημοκρατικό μυαλό μου δεν μπορεί να το χωρέσει. Ενας λόγος παραπάνω που όποτε συμβεί κάτι τέτοιο στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία π.χ., ακόμη κι αν παρέλθουν δεκαετίες, η κοινωνία και η Δικαιοσύνη κάποια στιγμή θα αντιδράσουν, τα κολέγια Καρδιναλίων θα θορυβηθούν, οι αγορές θα ταρακουνηθούν, οι κυβερνήσεις θα ανατριχιάσουν, οι βασιλικοί οίκοι θα αναστατωθούν και ένας, έστω ένας Πάπας στα εκατό χρόνια θα ξηλωθεί με συνοπτικές. Γιατί; Μα γιατί το σύστημα ενδιαφέρεται και λογοδοτεί για την εικόνα που του δόθηκε να διαχειριστεί, ενώ στην περίπτωση Δαλάι Λάμα δεν υπάρχει σύστημα, παρά μόνον ένας άνθρωπος που μετονομάστηκε σε θεό από τρέχα γύρευε ποιες σκοτεινές διαδικασίες διαλογής και αξιολόγησης. Οταν πεθαίνει ένας Λάμα, ένα Δαλάι γεννιέται. Αυτό ξέρουμε όλο κι όλο για το προτσές της διαδοχής, της θέωσης (και της απαγωγής) από τη βρεφική σχεδόν ηλικία, που παράγει Θείες ενσαρκώσεις με κίτρινο κροκί ράσο.