Τα γυαλιά του Ανδρέα

Διάβασε ότι τα γυαλιά του Ανδρέα αποκτήθηκαν τελικά από έναν νεαρό εφοπλιστή έναντι 8,5 εκατομμυρίων δραχμών (25.000 ευρώ), ποσό που επί ΠΑΣΟΚ ήταν απλώς ένας φουσκωμένος λογαριασμός στα μπουζούκια. Και δεν ήταν, όπως διευκρίνισε η Δήμητρα, τα γυαλιά που κυρίως χρησιμοποιούσε ο πρόεδρος, αλλά ένα εφεδρικό ζευγάρι. Δεν πειράζει. Και το εφεδρικό θα έχει επάνω του, κατά κάποιον τρόπο, μερικές από τις εικόνες που είδε ο Ανδρέας. Να φοράς τα γυαλιά, να κλείνεις τα μάτια και να βλέπεις τον Κατσιφάρα. Μπορεί να φέρει και υπολείμματα παπανδρεϊκού DNA, αυτού του μοναδικού είδους. Ο άνθρωπός μας θυμάται τώρα εκείνη τη μέρα που γκρέμισαν τη ροζ βίλα της Εκάλης. Είχε ανέβει από το πρωί στην οδό Αγράμπελης μήπως καταφέρει και πάρει ένα καλό σουβενίρ. Η αλήθεια είναι ότι στόχος του ήταν τα είδη υγιεινής. Ηθελε ένα μπιντέ, να τον χαρίσει στον κουμπάρο του που ανήκε στην ανανεωτική Αριστερά του Κύρκου, δηλαδή διέθετε και καλλιέργεια και αίσθηση του χιούμορ. Ναι, ο μπιντές του Ανδρέα. Μην ξινίζετε. Δείτε το κάπως εναλλακτικά, αφαιρετικά, με καλλιτεχνική ματιά. Θα ήταν ένα υπέροχο αντικείμενο με πολλαπλούς συμβολισμούς. Μεγάλο για να το τοποθετήσεις στο σαλόνι σου, αλλά έτσι και το στρίμωχνες σε καμιά γωνιά θα μπορούσες να το μετατρέψεις σε κάθισμα για την ανάγνωση πολιτικών κειμένων. Ηταν, πράγματι, μία διεστραμμένη ιδέα που, δυστυχώς, δεν υλοποιήθηκε. Εκείνο το πρωινό είχαν μαζευτεί και άλλοι περίεργοι έξω από τη βίλα. Κάποιοι είχαν μελαγχολική διάθεση, ήταν βετεράνοι του Ωνασείου και του Ελληνικού, από τότε που επέστρεψε ο πρόεδρος με τη Δήμητρα. Και ο εργολάβος αναγκάστηκε να πάρει μέτρα. Η είσοδος απαγορεύτηκε σε όλους. Και όσοι ήθελαν σουβενίρ, έπρεπε να βολευτούν με ροζ κεραμίδια. Τι να κάνει και ο άνθρωπός μας; Γέμισε ένα πορτ παγκάζ με κεραμίδια, δώρα προς φίλους. Κράτησε και δύο για τον εαυτό του. Τα τοποθέτησε σε ένα ράφι, βάζοντας ανάμεσά τους ένα κομμάτι από το τείχος του Βερολίνου. Εχει έναν συμβολισμό όλο αυτό. Και το τείχος και ο Ανδρέας έπεσαν το ’89. Μόνο που ο Ανδρέας ξανασηκώθηκε.