Να με συγχωρείτε που καμιά φορά γελώ με τον Μπάιντεν, αλλά δεν μπορώ να το εμποδίσω. Δεν γίνεται να μη γελάς με τις γκάφες των ηλικιωμένων – ιδίως αν εσύ ο ίδιος είσαι στο ηλικιακό στάδιο της προετοιμασίας για να γίνεις ένας από αυτούς. Δεν γίνεται να νεκρώνεται ξαφνικά η αντίληψη του αστείου ή να καταπιέζεται το χιούμορ, επειδή αφορά ένα πρόσωπο το οποίο εκτιμάμε, συμπαθούμε, θαυμάζουμε ή αγαπάμε. Θα εξακολουθήσω λοιπόν να διασκεδάζω με τις γκάφες του θείου Τζο, χωρίς αυτό να μειώνει σε καμία περίπτωση την υψηλή εκτίμηση που έχω, ως απλός παρατηρητής και αναγνώστης, για την προεδρία του. Μειώνει, όμως, τις ελπίδες μου για τη συνέχεια αυτής της προεδρικής τετραετίας, που θα άξιζε να υπάρξει. Γιατί ο Μπάιντεν είναι πολύ καλύτερος πρόεδρος από όσο του αναγνωρίζεται γενικώς. Η ατυχία του ήταν ότι άργησε να έλθει η ώρα του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή