Πακέτο ή βήμα βήμα στα ελληνοτουρκικά;

Ας επαναλάβουμε δύο βασικές παραδοχές: πρώτη, η Ελλάδα δεν συζητά/διαπραγματεύεται απολύτως τίποτα που εφάπτεται της κυριαρχίας της, δεύτερη, ούτε Ελλάδα ούτε Τουρκία έχουν αλλάξει, πολύ περισσότερο εγκαταλείψει, τις βασικές τους θέσεις για τις κεντρικές διαφορές μετά την επικράτηση του νέου, θετικού κλίματος στις σχέσεις τους. Oσοι περίμεναν κάτι διαφορετικό είχαν μάλλον αφελείς προσδοκίες. Το νέο κλίμα βοηθά στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης που διευκολύνει την επίλυση των προβλημάτων. Και για την επίλυση υπάρχουν δύο βασικές διπλωματικές μέθοδοι: πρώτον, του «πακέτου» (package deal). Πακετάρετε όλα τα θέματα μαζί και τα διαπραγματεύεσθε (ή τα παραπέμπετε στη διεθνή Δικαιοσύνη) με τρόπο που επιτρέπει ισότιμη κατανομή κόστους και ωφελειών (trade offs) . Πολλές συγκρούσεις επιλύθηκαν με αυτό τον τρόπο (Βαλκάνια, Dayton, 1995, Βορειοιρλανδικό, «συμφωνία Μ. Παρασκευής», 1998). Βασική προϋπόθεση για μια τέτοια προσέγγιση είναι τα εμπλεκόμενα μέρη, στην προκειμένη περίπτωση Ελλάδα και Τουρκία, να δέχονται ότι όλα τα ζητήματα μιας αντιπαράθεσης είναι «διαπραγματεύσιμα» (negotiable) και επιδεκτικά trade offs. Εάν η μία πλευρά δεν δέχεται αυτό, τότε δεν μπορεί να λειτουργήσει η μέθοδος του «πακέτου». Η Ελλάδα – και ορθώς – δεν αποδέχεται ότι ζητήματα όπως των γκρίζων ζωνών, αποστρατιωτικοποίησης των νησιών είναι διαπραγματεύσιμα καθώς προσβάλλουν την ελληνική κυριαρχία. Επομένως η πρόταση της Τουρκίας (ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου) για λύση – πακέτο δεν μπορεί να προχωρήσει.