Μπορεί μια υπόθεση για την οποία αρμόδια είναι η βελγική Δικαιοσύνη – και όπως όλα δείχνουν θα χρειαστεί πολύ ακόμη χρόνο για να καταλήξει σε ετυμηγορία – να επηρεάσει την ελληνική προεκλογική περίοδο που θα λήξει την 21η Μαΐου; Οι αντιδράσεις των εδώ επαγγελματιών της πολιτικής στην είδηση πως η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου έλαβε αίτημα άρσης της ασυλίας του Αλέξη Γεωργούλη μαρτυρούν ότι μπορεί. Οχι τόσο γιατί η καταγγελία εις βάρος του ευρωβουλευτή είναι σοβαρή. Αλλά κυρίως επειδή το πολιτικό προσωπικό της χώρας μοιάζει εκπαιδευμένο να λειτουργεί μόνο σε συνθήκες τοξικής πόλωσης. Ηδη Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου τσακώνονται για το ποιος αποκάλυψε την ταυτότητα της καταγγέλλουσας, ενώ κυβερνητικοί, παρότι δηλώνουν πως δεν θα εργαλειοποιήσουν το θέμα, έχουν αδράξει την ευκαιρία και θυμίζουν το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μέινστριμ – εκείνο των χάσταγκ «ΝΔ παιδεραστές» και των αριστερών βουλευτών οι οποίοι ρωτούσαν γαλάζιους συναδέλφους τους στη Βουλή πώς αισθάνονται που ανήκουν σε κόμμα βιαστών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή