Σε κάποιες χώρες οι συνήθειες του παρελθόντος δύσκολα ξεχνιούνται. Το Σουδάν από το ξεκίνημα της μετα-αποικιακής του ιστορίας κυριαρχείται από αιματηρά πραξικοπήματα και από την παρέμβαση των στρατιωτικών στη διακυβέρνηση της χώρας. Από την εποχή του Νιμέιρι, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, οι στρατιωτικές κυβερνήσεις ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Τόσο που οι συχνές εναλλαγές στην εξουσία άφηναν τους πολίτες σχετικά αδιάφορους. Δεν είναι τυχαία η χιουμοριστική ιστορία για έναν κάτοικο του Χαρτούμ που κάθε φορά που το ράδιο διέκοπτε το πρόγραμμά του κι έπαιζε στρατιωτικά εμβατήρια, έβγαινε στον δρόμο πανηγυρίζοντας μπροστά στα τανκς που περνούσαν. Σε ερώτηση γιατί πανηγύριζε για τη διαφορετική κυβέρνηση κάθε φορά, απαντούσε πως μητέρα του ήταν η χώρα κι ο εκάστοτε «εραστής» της (δικτάτορας) πατέρας του!
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ