Θέατρο παρά τον λόγον (Α΄)

Το θέατρο δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεαστεί από τις εξελίξεις στην επιστήμη και την πολιτική. Η Ψυχανάλυση, η Πυρηνική Φυσική, η Κοινωνιολογία, η ψυχολογία των μαζών, τα νέα φάρμακα (από την πενικιλίνη και τα ψυχοφάρμακα), το αεροπλάνο, οι δικτατορίες σε όλες τις ηπείρους, το τηλέφωνο, η τηλεόραση, το αυτοκίνητο και ό,τι άλλο ανέτρεψε μια ευθύγραμμη και προβλέψιμη έως τις αρχές του 20ου αιώνα εξέλιξη της ανθρώπινης επέμβασης στη Φύση και την Ιστορία, έφεραν και τη διαφορετική, αιρετική συχνά, αντίληψη για τη φόρμα και το περιεχόμενο της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που τον στιγμάτισε η βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, έπαιρνε άλλο περιεχόμενο το τραγικό, οδηγώντας συχνά και στην αλλαγή οπτικής πάνω σε έργα, λ.χ. του θεάτρου, που είχαν ιστορία αιώνων. Η μελέτη, π.χ. του «Οιδίποδα», έργου του κλασικού ελληνικού αιώνα, οδήγησε, με τις νέες μεθόδους σκέψης, αλλά και τις νέες εμπειρίες, νέα ήπειρο γνώσης, στη «νήσο» Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα.