Την περασμένη Παρασκευή, με αφορμή την επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, έγραφα για το πόσο κοντινή μάς φαίνεται η χρονική απόσταση από γεγονότα που ζήσαμε σε σχέση με αυτά που δεν έχουμε ζήσει. Ανέφερα συγκεκριμένα ότι από το 1967 έως σήμερα έχουν περάσει 56 χρόνια, όσα δηλαδή και από το «προϊστορικό» 1911 έως το 1967. Ο καλός συνάδελφος και φίλος Πάνος Παπαδόπουλος έκανε μια επισήμανση από αυτές που αποτελούν «τροφή για σκέψη». Στα 56 χρόνια που προηγήθηκαν του 1967, η χώρα μας έζησε τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, τον Δεύτερο Βαλκανικό, τον Πρώτο Παγκόσμιο, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη δικτατορία του Μεταξά, τον Δεύτερο Παγκόσμιο, τη γερμανική Κατοχή, τον Εμφύλιο, συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας και ζούσε ήδη μια χούντα. Χωρίς να υπολογίσουμε ενδιάμεσα πραξικοπήματα, κινήματα, εθνικούς διχασμούς, μετακινήσεις πληθυσμών. Και όλα αυτά σε ένα φόντο φτώχειας (κατά περιοχές και κατά περιόδους ακραίας) και εγκατάλειψης. Τέτοια «βαριά» ιστορικά γεγονότα διαστέλλουν τον χρόνο αλλά και τις αντοχές των ανθρώπων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή