Είναι Τρίτη πρωί και το ξυπνητήρι χτυπά στις 5.30. Αλλάζεις πλευρό και, όπως τις περισσότερες Τρίτες, ξεκινάς τις διαπραγματεύσεις με τον εαυτό σου. Ξέρεις ότι μπορείς να σηκωθείς να κάνεις τη διαλειμματική, αλλά το θέλεις πραγματικά; Σηκώνεσαι από το κρεβάτι, ντύνεσαι, πιάνεις μια μπάρα κι έξω από την πόρτα. Στο ταρτάν, εξακολουθείς να νυστάζεις, να είσαι και να μην είσαι παρών και να αμφιβάλλεις ότι μπορείς να κρατήσεις τους ρυθμούς που ζήτησε ο κόουτς σου. Μπαίνεις στα κομμάτια χωρίς φόκους, καταφέρνεις τα δύο πρώτα και μετά λες στον εαυτό σου ότι δεν την παλεύεις και κάνεις χαλαρό τζόγκινγκ σε όλη την υπόλοιπη προπόνηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή