Ολα μαύρα

Το μόνο που μου εντυπώθηκε από το σχολικό μου βιβλίο είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος «ήταν βραχύς στο δέμας, με ζωηρούς οφθαλμούς και βοστρυχωτή κόμη» κι ότι «επιβαλλόταν με τα περίτεχνα κοσμήματά του»! Μικρό παιδί εγώ, ήταν μοιραίο να προσαρμόσω την αναπαραστατική μου κατασκευή σε αυτά τα δεδομένα χωρίς να δίνω δεκάρα τσακιστή για την εγκυρότητά τους. Ως προς την «βοστρυχωτή» δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Είχαν φροντίσει γι’ αυτό οι αρχαίοι σχεδιαστές νομισμάτων που, επαγγελματικά μιλώντας, είναι όλοι τους γλείφτες των δυνατών. Τα «περίτεχνα κοσμήματα» όμως; Με τάραζε λίγο αυτή η πληροφορία επειδή, μέγας ξεμέγας, η εποχή που πήγαινα εγώ σχολείο είχε μια εντελώς άλλη, ας την πούμε πιο «αυστηρή», εικόνα για τους αρσενικούς, πόσω μάλλον για τους στρατηλάτες. Καμιά τριανταπενταριά χρόνια νωρίτερα από σήμερα, έλαβε χώραν μια τεράστια αντιπαράθεση για την «Μαύρη Αθηνά» – Μπερνάλ αν θυμάμαι καλά ο συγγραφέας της. Ούτε και τότε ήμασταν ψυχολογικά έτοιμοι να εξετάσουμε το ενδεχόμενο η πάλλευκη Παλλάδα να ήταν στην πραγματικότητα μελανούρι, σε αντίθεση με όσα έχτιζε η άρια αφήγηση του 19ου αιώνα, και να δώσουμε επιτέλους βάση στην αρκετά στιβαρή ανθρωπολογική θεωρία περί της αφρικανικής καταγωγής των ευρωπαϊκών φυλών.