Οι «νάρκες» της 21ης Μαΐου

Υστερα από τα δύο τελευταία, επίσημα κομμάτια του προεκλογικού παζλ (το σχέδιο για την επόμενη τετραετία και το ψηφοδέλτιο Επικρατείας) αρχίζει και τυπικά για την κυβέρνηση η μάχη τριών εβδομάδων για να «εξουδετερώσει» όσα και η ίδια φοβάται ότι ναρκοθετούν την τροχιά της προς την 21η Μαΐου. Μπορεί το μεταπασχαλινό κύμα δημοσκοπήσεων να δίνει στους νεοδημοκράτες πνοή – έστω συγκρατημένης – αισιοδοξίας, ωστόσο στα υψηλά κλιμάκια παραμένουν παράγοντες προβληματισμού, κυρίως μέσα από τις ποιοτικές μετρήσεις. Αυτοί προκαλούν έως και διαφορετικές προσεγγίσεις εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου σχετικά με το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η συσπείρωση της κομματικής βάσης και επιπλέον οι εισροές νέων ψηφοφόρων είναι διαρκή ζητούμενα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως μαρτυρά ο προεκλογικός λόγος των αρχηγών – μεταξύ άλλων τα ευθεία ανοίγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ καθώς και εκείνα του Αλέξη Τσίπρα προς το δεξιό-κεντροδεξιό ακροατήριο. Στο μυαλό και των δύο παραμένουν τα δύο πιο κρίσιμα ποσοστά που θα απαντηθούν στην εκλογική βραδιά και τα οποία συγκεντρώνουν προς το παρόν εκτιμήσεις και στοχοθεσίες. Το ένα είναι το ποσοστό του πρώτου κόμματος, με διακηρυγμένο τον στόχο της ΝΔ αυτό να αποτελέσει σαφές εφαλτήριο (όπως θεωρείται το 35%) για τη διεκδίκηση της αυτοδυναμίας σε περιβάλλον ενισχυμένης αναλογικής. Το δεύτερο αφορά το εύρος της ψαλίδας μεταξύ πρώτου και δεύτερου, το οποίο θα καθορίσει μετεκλογικά το αφήγημα της κάθε πλευράς και μοιραία το εύρος των κινήσεών τους.