Τα κοινά στοιχεία είναι πολλά και είναι λογικό στον Παναθηναϊκό να θέλουν να δουν κάτι ανάλογο.

Οταν ο Εργκίν Αταμάν επέστρεψε στον πάγκο της Εφές Αναντολού προς το φινάλε της σεζόν 2017-18 η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο.

Πρώτα απ’ όλα το 2017 ο «μισητός» αντίπαλος η Φενερμπαχτσέ γινόταν η πρώτη τουρκική ομάδα στην ιστορία που κατακτούσε την Ευρωλίγκα, κάτι για το οποίο πάλευε εδώ και δεκαετίες η Εφές.

Επίσης η Φενέρ μονοπωλούσε την παρουσία σε φάιναλ φορ την ίδια στιγμή που η Εφές τερμάτιζε τελευταία και καταϊδρωμένη στην ενιαία Ευρωλίγκα!

Ο Αταμάν κρατώντας μόλις τέσσερις παίκτες (Ντάνστον, Σιμόν, Μότουμ και Μπαλμπάι) έπεισε αμέσως – έχοντας και το πράσινο φως όσον αφορά το οικονομικό από τη διοίκηση – καλούς παίκτες να τους πλαισιώσουν. Το δίδυμο Λάρκιν – Μπομπουά από την Μπασκόνια, με τον πρώτο μάλιστα να γίνεται άμεσα ο πιο ακριβοπληρωμένος Αμερικανός στην Ευρωλίγκα (3 εκατ. ετησίως) παίρνοντας και τουρκικό διαβατήριο. Ο Μίτσιτς από τη Ζαλγκίρις, ο Αντερσον από την ΤΣΣΚΑ και ο Μοερμάν απο την Μπαρτσελόνα αλλά και οι Πλάις και Σανλί που τους είχε μαζί του στη Γαλατά.

Ρεκόρ

Η Εφές στα χέρια του Αταμάν μεταμορφώθηκε σε χρόνο μηδέν και πέτυχε κάτι μοναδικό στην ιστορία του τουρκικού μπάσκετ αλλά και σπάνιο και για όλη την Ευρώπη όπου μόνο τεράστια παραδοσιακά κλαμπ έχουν πετύχει.

Πήγε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Ευρωλίγκας (2019, 2021, 2022) κατακτώντας τους 2 τελευταίους back to back ενώ το 2020 όπου η διοργάνωση δεν ολοκληρώθηκε λόγω του κορωνοϊού είχε ίσως ακόμα καλύτερη ομάδα και θα «φλέρταρε» με έναν ακόμα τελικό και γιατί όχι και με μια πιθανή κατάκτηση

Φανταστείτε να είχε τα κοντά 15.000.000 ευρώ που δαπάνησε πέρυσι ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού με τον Ντέγιαν Ράντονιτς και με 9 (!) συνολικά ξένους.