Η σκηνή του Κοτοπούλη – Ρεξ μοιράζεται ανάμεσα στις κερκίδες του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου και μιας λαϊκής αγοράς / ταβέρνας, ενώ τα τραπέζια από τον «Λεωνίδα» δημιουργούν ένα αυτόνομο σκηνικό σύμπαν – έμπνευση και υπογραφή της Εύας Μανιδάκη. Μια σειρά από στοιχεία, με τη λεκάνη της τουαλέτας στο επίκεντρο, έρχονται να προστεθούν στον κόσμο που έχει συλλάβει και έχει στήσει ο Νίκος Καραθάνος για να μιλήσει με τον δικό του τρόπο για τους θεατρίνους και το θέατρο. Με το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου και του Γιάννη Αστερή να δίνει το στίγμα, τα πρόσωπα, άνθρωποι και ρόλοι μαζί, ξεδιπλώνουν τον βαθύτερο εαυτό τους μέσα από λέξεις, σκέψεις και εσωτερικές διεργασίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή