Αντισυστημισμός

Για κάποιους δημοσκόπους η απλή αναλογική καθιστά κρίσιμο κάθε 0,3%, από οποιαδήποτε εκλογική κατηγορία κι αν προέρχεται. Ετσι, τα κόμματα που λογίζονται ως πιθανοί υποδοχείς της βάσης του μορφώματος Κασιδιάρη π.χ., έχουν λόγους να φιλοτεχνούν για τους εαυτούς τους το προφίλ του αντισυστημικού. Το ίδιο κι εκείνα που λανσάρουν τον ριζοσπαστισμό τους με υποσχέσεις για κατάργηση της αγοράς χρήματος, σαν το βαρουφακικό. Στο δε κυβερνών έχουν διαγνώσει πως ο μπαμπούλας του κάποτε συριζαίου υπουργού Οικονομικών – για τον οποίο το νόμισμα δεν υπήρξε φετίχ – συσπειρώνει τους κεντρώους. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά του αναζητά τρόπους να ανακόψει τις μετακινήσεις ψηφοφόρων του προς τ΄αριστερά του, αυτοσυστηνόμενος ως η μοναδική δύναμη που μπορεί να ανατρέψει το «σύστημα Μητσοτάκη». Ο αντισυστημισμός, λοιπόν, προσφέρει σχεδόν σε όλους προεκλογικά σλόγκαν. Ωστόσο, οι μελετητές των τάσεων της κοινής γνώμης δεν θεωρούν ότι έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, όπως το 2012 ή το 2015. «Είναι περισσότερο trend», λέει ένας. «Δεν καταγράφεται ριζοσπαστικοποίηση του εκλογικού σώματος ανάλογη με εκείνη της περιόδου 2012 -2014». Οπότε, δεν θα διαμορφώσουν οι πολέμιοι του «κατεστημένου» τη λαϊκή ετυμηγορία.