Πρόσωπο

Η διασπορά την οποία προβλέπουν, πάντως, τους δίνει την ευκαιρία να θυμίσουν κάτι που οι ανησυχούντες για την Ακροδεξιά συχνά ξεχνούν. Σε εκείνη την πλευρά του πολιτικού φάσματος – καθώς και στις όμορες περιοχές του εθνικοπατριωτισμού – δεν υπάρχει ένα κόμμα το οποίο ίσως λειτουργήσει ως υποδοχέας ενός μαζικού κύματος τέτοιων ψηφοφόρων. Αντίθετα, υπάρχουν πολλά κομματίδια – τα οποία ολοένα και αυξάνονται. Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές ερμηνεύουν τον κατακερματισμό σαν αποτέλεσμα της αδυναμίας συνεννόησης των πολιτικών που αυτοσυστήνονται ως εκφραστές του χώρου – των καβγάδων, για να το πούμε ωμά, στους οποίους είθισται να καταλήγουν οι περισσότερες απόπειρες συνεργασίας μεταξύ τους. Αλλοι επισημαίνουν ότι εκτός από τους πολιτικούς ναρκισσισμούς έχει παίξει ρόλο κι η απουσία μιας «γοητευτικής» αρχηγικής προσωπικότητας. Ενός επικεφαλής, δηλαδή, ο οποίος θα έχει απήχηση στην πλειονότητα του πούρου συντηρητικού ακροατηρίου και χάρη σε εκείνη θα αναγκάσει τους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν. Για το εκλογικό καλό της εθνικιστικής Δεξιάς. Παρότι, λοιπόν, ελλοχεύει ο κίνδυνος να βρεθεί κάποτε το πρόσωπο που θα σαγηνεύσει το μοιρασμένο εκλογικό της σώμα, δεν λείπει κι η σιγουριά πως κανένας από τους μπαρουτοκαπνισμένους ή τα πουλέν της δεν είναι αυτό.