Τέτοια «μεγαλεία»!

Και πρώτα, μιας και πιάσαμε τα σκαμπρόζικα – είναι βλέπεις και η άνοιξη -, μερικά ακόμα χρήσιμα για λέξεις τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Προκειμένου να συνδέσω μάλιστα τα γραφόμενά μου και με τα καταγγελλόμενα κατορθώματα μορφονιού ευρωβουλευτή, βινέω ήταν το ρήμα με το οποίο στα αρχαία ελληνικά δηλωνόταν ό,τι σήμερα θα λέγαμε «διά της βίας συνευρίσκομαι», περίπου βιάζω. Περνώντας όμως και σε πιο ήπιες μορφές σχέσεων, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το αρχαίο ρήμα οπυίω (ή και οπύω). Οπυίω, λοιπόν, σημαίνει νυμφεύομαι, παντρεύομαι, αλλά μόνο για άντρα. Μάλιστα, οι έγγαμοι άντρες λέγονταν οποίοντες, ενώ υπήρχε και η λέξη ηίθεοι για τους παρθένους. Για τις γυναίκες πάντως, χρησιμοποιούνταν το οποίομαι (παθητικός τύπος του οπυίω). Ο άνδρας λοιπόν οπυίει, ενώ η γυναίκα οποίεται. Να ζήσουν και καλούς απογόνους.