Πολιτικές τηλε-πωλήσεις

Τα τηλεοπτικά σποτ των κομμάτων δεν δείχνουν ποτέ την αληθινή εικόνα της χώρας. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι ούτε βυθισμένη στο καταθλιπτικό ημίφως, ούτε λουσμένη στο φως που οδηγεί προς ένα λαμπρό μέλλον. Είναι και τα δύο, εξαρτάται πού κοιτάζεις κάθε φορά. Ομως στην πολιτική επικοινωνία τα μηνύματα πρέπει να είναι σαφή και απόλυτα. Κάπως έτσι, ο ένας προσπαθεί να σε πείσει ότι ζεις σε μία χώρα μίζερη, βουτηγμένη στη διαφθορά και στην αδικία, κλεισμένος σε ένα σπίτι που δεν βλέπει ο ήλιος. Και ο άλλος σου δείχνει πράσινα λιβάδια, γερανούς και καμινάδες, πρόσωπα που γελούν κάτω από ανέφελο ουρανό, ένα παιδάκι που τρέχει χαρούμενο στους διαδρόμους του σουπερμάρκετ επειδή οι γονείς του πήραν αύξηση στη δουλειά. Ολα αυτά «σκάνε» στις οθόνες σαν κανονικές, συμβατικές διαφημίσεις, οι οποίες συχνά προσεγγίζουν τον τηλεθεατή λες και έχει καταναλώσει LSD και βλέπει απίθανα πράγματα. Οπως υπάρχει το αυτοκίνητο που ανοίγει δρόμους, το σαμπουάν που σε πάει στους τροπικούς και η σερβιέτα που σε κάνει να πατινάρεις, έτσι και η Νέα Δημοκρατία. Δείξε της ένα χωράφι και θα σου βάλει φουγάρα από ξένες επενδύσεις.