Το τέλος της μικρής μας πόλης;

Διαβάζοντας, τις τελευταίες μέρες, κάποια άρθρα (όπου, νομίζω ότι το ένα πυροδοτεί το άλλο ώστε να συγκροτείται «κύμα») έχω την εντύπωση ότι η Αθήνα τελειώνει, πεθαίνει, ψυχορραγεί. Τι τελειώνει; Τέλειωσε ήδη και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι. Ζούμε πάνω σε ένα, περίπου, πτώμα. Διότι έχει γίνει ένα τουριστικό λούνα παρκ ή μια αρχαιολάγνα Ντίσνεϊλαντ (μπορεί και το αντίθετο, αρχαιολάγνο λούνα παρκ και τουριστική Ντίσνεϊλαντ) και έχει γεμίσει καφέ που καταλαμβάνουν με τραπεζοκαθίσματα τα πεζοδρόμια και δεν μπορούμε να περπατήσουμε ούτε καν να βγάλουμε βόλτα το σκυλάκι μας και οι συνοικίες μας έχουν αλλάξει μορφή και ταυτότητα και όλα αυτά χάριν των τουριστών που έρχονται εδώ και αλώνουν τα στέκια μας. Και για όλα αυτά φταίει αυτό το άτιμο, το επάρατο, το gentrification.