Τα αποκαλυπτήρια

Τώρα πια καταλαβαίνω γιατί τόσο καιρό απέφευγε την πολλή δημοσιότητα, κάτι ομολογουμένως ασυνήθιστο για πολιτικό αρχηγό. Παρατηρώ, συγκεκριμένα, πως όσο περισσότερο μιλάει ο Νίκος ο Ανδρουλάκης (και είναι αναγκασμένος να μιλάει, λόγω προεκλογικού αγώνα) τόσο μεγαλύτερους μπακαλιάρους εξακοντίζει. «Θα αγωνιστώ», είπε, «να ξανακάνω τους νέους να πιστέψουν ότι η πολιτική παράγει λύσεις». Ολο αυτό μόνος του; Μπράβο στο κουράγιο του. Πρέπει στ’ αλήθεια να πιστεύει στη γοητεία του. Επειτα πρόσεξα εκείνο το, ούτως ειπείν, βαρουφακικό ως προς το πνεύμα «είμαστε το κόμμα του αντισυστημικού ρεαλισμού». Τέλος, το πιο πρόσφατο, ότι «το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι αν κάθε προοδευτικός πολίτης και κάθε δημοκράτης επιστρέψει στο σπίτι του». Μπορεί με αυτό το είδος της ποίησης να ενθουσιάζεται η κυρία Ευαγγελία η Λιακούλη, αλλά με κάτι τέτοιες μεταφορές θα γοητεύσει τους νέους;