Παρελθόν

Η πρόταση των 53+ για το συριζαϊκό κυβερνητικό πρόγραμμα δημοσιεύθηκε στις 12 Μαρτίου. Κανείς, όμως, δεν είχε δώσει σημασία. Ωσπου κάποιος έδωσε. Kι ανακάλυψε ότι οι σύντροφοι εισηγούνται τη χρήση «τοπικών μέσων πληρωμής (τοπικά συμπληρωματικά νομίσματα) έτσι ώστε να καλυφθούν τα κενά διαθέσιμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων για την αύξηση της παραγωγής αγαθών, τις νέες υποδομές παραγωγής ηλεκτρισμού και προστασίας από ακραία φαινόμενα και την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών». Η ιδέα απορρίφθηκε από την προεδρική πλειοψηφία. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη κι από τον κάλαθο των κομματικών αχρήστων, προκάλεσε μια κουβέντα για εκείνους από το 30% του ΣΥΡΙΖΑ – σε αυτό το ποσοστό καταγράφηκε η δύναμη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο τελευταίο συνέδριο του κόμματος -, που επιμένουν να μιλούν σαν το νόμισμα να μην είναι φετίχ. Ριζοσπάστες αριστεροί τη βρήκαν καλή – γιατί κουμπώνει με τις δικές τους φαντασιώσεις για ψηφιακό χρήμα. Κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί, πάλι, άρπαξαν την ευκαιρία να φωνάξουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει διδαχθεί τίποτα από το 2015.